Часам натхненне прыходзіць не з кветак ці падарожжаў, а з пахаў. У гэты дзень усё пачалося з таго, што я адчула водар свежага тварагу і раптам успомніла — як у дзяцінстве матуля смажыла тварожныя пончыкі. Цёплыя, пяшчотныя, з лёгкай залатой скарыначкай.
Рэцэпт просты, але душэўны
Я змяшала тварог, яйкі, крыху цукру і мукі. Без спешкі, проста слухаючы, як шуміць чайнік і як ляжыць цеста ў руках. Кожны пончык атрымліваўся крыху іншы — адзін больш круглы, другі крыху смешны, але ўсе яны былі зробленыя з добрым настроем.
Калі я апусціла іх у гарачае алей, кухня напоўнілася тым самым пахам — утульным, родным, амаль забытым. І пакуль яны смажыліся, я ўжо ведала, што гэты момант хачу запомніць.
Трохі цукровай пудры — і ўсё гатова
Я выклала пончыкі на талерку, пасыпала пудрай і зрабіла глыток гарбаты. Простая радасць — калі можна сесці каля акна, трымаючы ў руках цёплы пончык і адчуваць, што дома добра.
Яйкі - 2 шт.
Цукар - 200 г
Сода - 1 ч. лыжка
Мука - прыкладна 2,5-3 шклянкі
Масла для фрыцюру (у мяне сышло 200-250 г)
Дзякуй, што завіталі
Калі спадабаўся рэцэпт, зазірніце яшчэ — тут заўсёды пахне чымсьці смачным.
Тварожныя пончыкі — гэта не проста выпечка. Гэта маленькая гісторыя пра спакой, цеплыню і тое, што сапраўдны смак шчасця заўсёды пачынаецца з простага.
#baking #homemade #cottagecheese #donuts #cozy #recipe
Комментариев нет:
Отправить комментарий