Тварожныя рагалікі: калі цеста мае свой характар

Сёння я вырашыла спячы тварожныя рагалікі. Гучыць проста, праўда? Але не ўсё так лёгка, калі цеста вырашае, што яно — асоба з уласнымі поглядамі на жыццё.

Я, як звычайна, падышла з усёй сур’ёзнасцю: тварог, масла, мука, крыху цукру і шчопаць настрою. Змяшала — і думаю: вось цяпер усё будзе ідэальна. Але цеста паглядзела на мяне (калі б яно мела вочы) і быццам сказала: «Ага, зараз!»

---

Бітва за раўнамернасць

Раскатала цеста, пачала выразаць трохкутнікі. Першы — добры, другі — нармальны, трэці — ну, скажам, творчы. Калі я пачала іх скручваць у рагалікі, яны атрымаліся ўсе розныя — адзін элегантны, другі крыху тлусты, трэці быццам толькі што прачнуўся і яшчэ не гатовы да жыцця. Але ўсе па-свойму мілыя — як сямейныя фота без фільтраў

---

Арамат, які даражэй за Wi-Fi

Калі яны запякаліся, пах напоўніў усю кухню. На гэты момант я забыла пра ўсе справы, пра інтэрнэт і нават пра тое, што ў мяне тэлефон на зарадцы. Гэта быў пах сапраўднага спакою — крыху масла, крыху дзяцінства і шмат тварожнага шчасця.

---

Фінал (і кавы, вядома)

Вынік: рагалікі атрымаліся хрумсткія звонку, мяккія ўнутры і крыху недасканалыя — але ж гэта не Instagram, гэта жыццё. Я зрабіла сабе кубак кавы, села каля акна і падумала: «Можа, не ўсё ідэальна, але пахне смачна — а гэта галоўнае». 

---

---

---

---

Дзякуй, што завіталі

Калі вы таксама любіце выпечку з характарам — паспрабуйце гэтыя тварожныя рагалікі. Не хвалюйцеся, калі яны атрымаюцца крыху розныя. Галоўнае — каб у доме пахла смачна і ніхто не спрабаваў іх сфатаграфаваць, пакуль яны яшчэ гарачыя!

 

 

#baking #homemade #cottagecheese #croissants #funny #recipe #cozy

Вышыўка з тыквай: водар восені і цёплыя колеры нітак

Восенню мне заўсёды хочацца ствараць нешта асаблівае — тое, што захоплівае яе настрой. На гэты раз я вырашыла зрабіць невялікую вышыўку з тыквай — сімвалам цяпла, хатняга камфорту і залатых кастрычніцкіх дзён.

---

Ідэя і схема

Схему гэтай тыквы я прыдумала сама. Спачатку зрабіла невялікі накід у нататніку, а потым перанесла малюнак на тканіну. Ніткі падбірала доўга — хацела, каб колеры былі насычаныя, але не крычлівыя: мёдавы, гарчычны, цёпла-карычневы і зеляняваты адценні стварылі патрэбны настрой.

Сама схема будзе ніжэй — можа, яна натхніць і вас на нешта восеньскае.

---

Атмасфера працы

Я сядзела за сталом пры святле свечкі, побач стаяла маленькая сапраўдная тыква, і пах кавы змешваўся з водарам восеньскага тэкстылю. Кожны шывок быў нібы маленькае дотык да спакою — у рытме восеньскага вечара.

Калі вышыўка была скончана, я глянула на яе і ўсміхнулася — атрымалася менавіта тое, што хацела: цёплая гісторыя ў нітках пра тое, што восень можа быць не толькі халоднай, але і вельмі душэўнай.

---

Дзякуй, што завіталі

Няхай у вашым доме заўсёды будзе месца для невялікіх радасцяў — святла свечак, паху кавы і ціхай творчасці, якая дорыць спакой і натхненне.

#embroidery #handmade #autumn #pumpkin #cozy #needlework #craft

Тварожныя пончыкі: смак дзяцінства і хатняга цяпла

Часам натхненне прыходзіць не з кветак ці падарожжаў, а з пахаў. У гэты дзень усё пачалося з таго, што я адчула водар свежага тварагу і раптам успомніла — як у дзяцінстве матуля смажыла тварожныя пончыкі. Цёплыя, пяшчотныя, з лёгкай залатой скарыначкай.

---

Рэцэпт просты, але душэўны

Я змяшала тварог, яйкі, крыху цукру і мукі. Без спешкі, проста слухаючы, як шуміць чайнік і як ляжыць цеста ў руках. Кожны пончык атрымліваўся крыху іншы — адзін больш круглы, другі крыху смешны, але ўсе яны былі зробленыя з добрым настроем.

Калі я апусціла іх у гарачае алей, кухня напоўнілася тым самым пахам — утульным, родным, амаль забытым. І пакуль яны смажыліся, я ўжо ведала, што гэты момант хачу запомніць.

---

Трохі цукровай пудры — і ўсё гатова

Я выклала пончыкі на талерку, пасыпала пудрай і зрабіла глыток гарбаты. Простая радасць — калі можна сесці каля акна, трымаючы ў руках цёплы пончык і адчуваць, што дома добра.

Тварог - 300-400 г
Яйкі - 2 шт.
Цукар - 200 г
Сода - 1 ч. лыжка
Мука - прыкладна 2,5-3 шклянкі
Масла для фрыцюру (у мяне сышло 200-250 г)

---

Дзякуй, што завіталі

Калі спадабаўся рэцэпт, зазірніце яшчэ — тут заўсёды пахне чымсьці смачным.

Тварожныя пончыкі — гэта не проста выпечка. Гэта маленькая гісторыя пра спакой, цеплыню і тое, што сапраўдны смак шчасця заўсёды пачынаецца з простага.

#baking #homemade #cottagecheese #donuts #cozy #recipe

Вышыты букецiк: гісторыя, натхнёная аксаміткамі

Ёсць нешта асаблівае ў восеньскіх колерах — яны глыбокія, насычаныя і цёплыя. Менавіта такія адценні аксамітак натхнілі мяне на стварэнне гэтай працы.

Я доўга глядзела на гэтыя кветкі ў садзе — як яны свяціліся ў сонцы, як іх пялёсткі нібы трымалі апошняе цяпло лета. І аднойчы я зразумела, што хачу перанесці гэта адчуванне ў вышыўку.

---

Працэс стварэння

Я выбрала палатно натуральнага колеру і ніткі некалькіх аранжавых і мядовых адценняў. Кветка нараджалася паступова, як жывая: пялёстак за пялёсткам, колер за колерам.

Калі я паклала побач свежыя аксаміткі, колеры быццам зліліся — жывыя і вышытыя сталі часткай аднаго сюжэту. Мне падабаецца, калі ў працы застаецца нешта ад прыроды — яе непаўторнасць, нязмушанасць, лёгкасць.

---

Дэталі і настрой

Фон я пакінула спакойным, каб аксаміткі і вышыты букет сталі галоўнымі. Я хацела, каб у гэтай працы адчувалася спакойная радасць — як у цёплы восеньскі дзень, калі ўсё яшчэ пахне летам, але ўжо чуецца набліжэнне халоднага ветру.

Кожны шывок для мяне быў нібы падзяка — за колер, за святло, за магчымасць ствараць. У канцы я паглядзела на гатовую працу і падумала: вось ён, мой невялікі кавалачак восені, захаваны ў тканіне.

---

Дзякуй, што завіталі!

Гэтая вышыўка — напамін пра тое, што прыгажосць не заўсёды гучная. Яна можа быць у цішыні, у колеры нітак, у святле, што трапляе на тканіну праз акно.

І калі глядзіш на яе, здаецца, што ў паветры яшчэ адчуваецца пах аксамітак — цёплы, зямны, жывы.

#embroidery #handmade #autumn #flowers #inspiration #cozy

Карункавая пяшчота

 Часам хочацца спыніць імгненне. Спыніць мітусню, шум, бясконцыя спісы спраў… і проста ўзяць у рукі пруток. Хай час пачакае.

 Вось, напрыклад, гэтая сурвэтка ў пяльцах — не проста ўзор, а сапраўднае карункавае дыханне вясны. Беласнежная, лёгкая, нібы сняжынка, што не растане. Вязанне такіх рэчаў — сапраўдная медытацыя. Пецелька за пецелькай — і вось у руках маленькi цуд, створаны з баваўняных нітак і цяпла.

Дадайце да гэтага кубачак духмянага капучына, свежыя цюльпаны і водар дрэва… Адчуваеце? Вось яно, шчасце ў простых рэчах.

 Узор

 Усяго добрага!